tag:blogger.com,1999:blog-66825695730017476452024-03-13T06:30:17.367-07:00A Beleza da VidaIsadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-47009086038653204362011-03-16T16:25:00.000-07:002011-03-16T16:25:02.109-07:00CORAÇÕES DISTANTES<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-snBlLnzD-ec/TYFGArJQjfI/AAAAAAAAAOw/dvrmSmJvRX8/s1600/images+%25288%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://lh4.googleusercontent.com/-snBlLnzD-ec/TYFGArJQjfI/AAAAAAAAAOw/dvrmSmJvRX8/s320/images+%25288%2529.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Courier New'; font-size: 10pt;"><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: small;"> </span></span></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Um dia, um pensador indiano fez a seguinte pergunta a seus discípulos:<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> "-Por que as pessoas gritam quando estão aborrecidas?"<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> "-Gritamos porque perdemos a calma"<span> - </span>disse um deles.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> "-Mas, por que gritar quando a outra pessoa está ao seu lado?" - questionou novamente o pensador.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> "-Bem, gritamos porque desejamos que a outra pessoa nos ouça", retrucou outro discípulo.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> E o mestre volta a perguntar: "-Então não é possível falar-lhe em voz baixa?"<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Várias outras respostas surgiram, mas nenhuma convenceu o pensador.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Então ele esclareceu:<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="GramE"> "Vocês sabem porque se grita com uma pessoa quando se está aborrecido? O </span>fato é que, quando duas pessoas estão aborrecidas, seus corações se afastam muito. Para cobrir esta distância precisam gritar para poderem escutar-se mutuamente. Quanto mais aborrecidas estiverem, mais forte terão que gritar para ouvir um ao outro, através da grande distância. Por outro lado, o que sucede quando duas pessoas estão enamoradas? Elas não gritam. Falam suavemente. E por quê? Porque seus corações estão muito perto. <span class="GramE">A</span>distância entre elas é pequena. Às vezes estão tão próximos seus corações, que nem falam, somente sussurram. E quando o amor é mais intenso, não<span> </span>necessitam sequer sussurrar, apenas se olham, e basta. Seus corações se entendem. É isso que acontece quando duas pessoas que se amam estão próximas.<span class="GramE">"</span><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Por fim, o pensador conclui, dizendo:<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="GramE"> "Quando vocês discutirem, não deixem que seus corações se afastem, não digam </span>palavras que os distanciem mais, pois chegará um dia em que a distância será tanta que não mais encontrarão o caminho de volta<span class="GramE">"</span>.<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Quando você for discutir com alguém, lembre-se que o coração não deve tomar parte nisso.<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Se <span class="GramE">a pessoa com quem discutimos</span> não concorda com nossas idéias, não é motivo para gostar menos dela ou nos distanciar, ainda que por instantes.<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Quando pretendemos encontrar soluções para as desavenças, falemos num tom de voz que nos permita uma aproximação cada vez maior, como a dizer para a outra pessoa: <span class="GramE">"Eu não concordo com suas idéias ou opiniões, mas isso não me faz gostar menos de voce!"</span></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="GramE"> Reflita sobre isso...</span> </span></b></div><div><span style="color: navy;"><br />
</span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-78526433829025679032011-03-08T10:58:00.000-08:002011-03-08T10:59:04.967-08:00Mulher...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-6rlPdyLEx9U/TXZ7ms1XAaI/AAAAAAAAAOs/TCHoyaXyyYk/s1600/27500bdd2bfc43d7e78f3fd413105d9d36f9ebbe.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://lh4.googleusercontent.com/-6rlPdyLEx9U/TXZ7ms1XAaI/AAAAAAAAAOs/TCHoyaXyyYk/s1600/27500bdd2bfc43d7e78f3fd413105d9d36f9ebbe.jpeg" /></a></div><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Mulher...<br />
Que traz beleza e luz aos dias mais difíceis<br />
Que divide sua alma em duas<br />
Para carregar tamanha sensibilidade e força<br />
Que ganha o mundo com sua coragem<br />
Que traz paixão no olhar<br />
Mulher,<br />
Que luta pelos seus ideais,<br />
Que dá a vida pela sua família<br />
Mulher<br />
Que ama incondicionalmente<br />
Que se arruma, se perfuma<br />
Que vence o cansaço<br />
Mulher,<br />
Que chora e que ri<br />
Mulher que sonha...<br />
Tantas Mulheres, belezas únicas, vivas,<br />
Cheias de mistérios e encanto!<br />
Mulheres que deveriam ser lembradas,<br />
amadas, admiradas todos os dias...<br />
<br />
Para você, Mulher tão especial...<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;"> Feliz Dia Internacional da Mulher!</span></span></b><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana;"><b><br />
</b></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-24020166558993418222011-03-03T09:58:00.000-08:002011-03-03T09:58:56.365-08:00LIÇÃO DE SABEDORIA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><br />
</div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-RFm8kYL7U5k/TW_Wp1Xp9ZI/AAAAAAAAAOk/mGIGopOx4gs/s1600/d7f475f8464e032ba4d99697a07aea7a267501ab.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://lh4.googleusercontent.com/-RFm8kYL7U5k/TW_Wp1Xp9ZI/AAAAAAAAAOk/mGIGopOx4gs/s320/d7f475f8464e032ba4d99697a07aea7a267501ab.jpeg" width="320" /></a><span style="font-size: small;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"></span> Um cientista muito preocupado com os problemas do mundo passava dias em seu laboratório, tentando encontrar meios de minorá-los. </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>Certo dia, seu filho de 7 anos invadiu o seu santuário decidido a ajudá-lo. O cientista, nervoso pela interrupção, tentou fazer o filho brincar em outro lugar. Vendo que seria impossível removê-lo, procurou algo que pudesse distrair a criança. De repente, deparou-se com o mapa do mundo. Estava ali o que procurava. Recortou o mapa em vários pedaços e, junto com um rolo de fita adesiva, entregou ao filho dizendo: </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>- Você gosta de quebra-cabeça? Então vou lhe dar o mundo para consertar. Aqui está ele todo quebrado. Veja se consegue consertá-lo bem direitinho! Mas faça tudo sozinho!. </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>Pelos seus cálculos, a criança levaria dias para recompor o mapa. Passadas algumas horas, ouviu o filho chamando-o calmamente. </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>A princípio, o pai não deu crédito às palavras do filho. Seria impossível na sua idade conseguir recompor um mapa quem jamais havia visto. Relutante, o cientista levantou os olhos de suas anotações, certo de que veria um trabalho digno de uma criança. Para sua surpresa, o mapa estava completo. Todos os pedaços haviam sido colocados nos devidos lugares. Como seria possível? Como o menino havia sido capaz? </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>- Você não sabia como era o mundo, meu filho, como conseguiu? </b></span></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><span style="font-size: small;"><b>- Pai, eu não sabia como era o mundo, mas quando você tirou o papel da revista para recortar, eu vi que do outro lado havia a figura de um homem. Quando você me deu o mundo para consertar, eu tentei, mas não consegui. Foi aí que me lembrei do homem, virei os recortes e comecei a consertar o homem que eu sabia como era. Quando consegui consertar o homem, virei a folha e vi que havia consertado o mundo.!!! </b></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-40677246833879603952011-02-22T14:27:00.000-08:002011-02-22T14:27:41.386-08:00A FLOR DA HONESTIDADE<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-P86kNS5rQwY/TWQ4LKJ-RAI/AAAAAAAAAOU/odRdACwJhXE/s1600/images+%252844%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="http://3.bp.blogspot.com/-P86kNS5rQwY/TWQ4LKJ-RAI/AAAAAAAAAOU/odRdACwJhXE/s320/images+%252844%2529.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><strong><span style="font-family: Arial;"><br />
Conta-se que por volta do ano 250 A.C., na China antiga, um príncipe da região norte do país estava às vésperas de ser coroado imperador mas, de acordo com a lei, ele deveria se casar.<br />
<br />
Sabendo disso, ele resolveu fazer uma "disputa" entre as moças da corte ou quem quer que se achasse digna de sua proposta.<br />
<br />
No dia seguinte, o príncipe anunciou que receberia, numa celebração especial, todas as pretendentes e lançaria um desafio<br />
<br />
Uma velha senhora, serva do palácio há muitos anos, ouvindo os comentários sobre os preparativos, sentiu uma leve tristeza, pois sabia que sua jovem filha nutria um sentimento de profundo amor pelo príncipe.<br />
<br />
Ao chegar em casa e relatar o fato a jovem, espantou-se ao saber que ela pretendia ir a celebração e indagou incrédula:<br />
<br />
* Minha filha, o que você fará lá ?<br />
Estarão presentes todas as mais belas e ricas moças da corte.<br />
Tire esta idéia insensata da cabeça, eu sei que você deve estar sofrendo,<br />
mas não torne o sofrimento uma loucura.<br />
<br />
E a filha respondeu:<br />
<br />
* Querida mãe, não estou sofrendo e muito menos louca, eu sei que jamais poderei ser a escolhida, mas é minha oportunidade de ficar pelo menos alguns momentos perto do príncipe, isto já me torna feliz.<br />
<br />
À noite, a jovem chegou ao palácio.<br />
<br />
Lá estavam, as mais belas moças, com as mais belas roupas, jóias e com as mais determinadas intenções.<br />
<br />
Então, finalmente, o príncipe anunciou o desafio:<br />
<br />
* Darei a cada uma de vocês, uma semente.<br />
Aquela que, dentro de seis meses, me trouxer a mais bela flor, será escolhida minha esposa e futura imperatriz da China.<br />
<br />
A proposta do príncipe não fugiu às profundas tradições daquele povo, que valorizava muito a especialidade de "cultivar" algo.<br />
<br />
O tempo passou e a doce jovem, como não tinha muita habilidade nas artes da jardinagem,<br />
cuidava com muita paciência e ternura a sua semente, pois sabia que se a beleza da flor surgisse na mesma extensão de seu amor, ela não precisava se preocupar com o resultado.<br />
<br />
Passaram-se três meses e nada surgiu.<br />
<br />
A jovem tudo tentara, usara de todos os métodos que conhecia, mas nada havia nascido.<br />
<br />
Dia após dia. Por fim, os seis meses haviam passado e nada havia brotado.<br />
<br />
Consciente do seu esforço e dedicação a moça comunicou a sua mãe que,<br />
independente das circunstâncias retornaria ao palácio, na data e hora combinadas,<br />
pois não pretendia nada além de mais alguns momentos na companhia do príncipe.<br />
<br />
Na hora marcada estava lá, com seu vaso vazio, bem como todas as outras pretendentes,<br />
cada uma com uma flor mais bela do que a outra, das mais variadas formas e cores.<br />
<br />
Ela estava admirada, nunca havia presenciado tão bela cena.<br />
<br />
Finalmente chega o momento esperado e o príncipe observa cada uma das pretendentes<br />
com muito cuidado e atenção.<br />
<br />
Após passar por todas, uma a uma, ele anuncia o resultado e indica a bela jovem como sua futura esposa.<br />
<br />
As pessoas presentes tiveram as mais inesperadas reações.<br />
<br />
Ninguém compreendeu porque ele havia escolhido justamente aquela que nada havia cultivado.<br />
<br />
Então, calmamente o príncipe esclareceu:<br />
<br />
- "Esta foi a única que cultivou a flor que a tornou digna de se tornar uma imperatriz:<br />
</span><span style="color: red; font-family: Arial;">a</span><span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="color: red;"> flor da honestidade.</span><br />
<br />
Pois todas as sementes que entreguei eram estéreis."<br />
<br />
Se para vencer, estiver em jogo a sua<span class="Apple-style-span" style="color: blue;"> </span><span class="Apple-style-span" style="color: red;">honestidade,</span><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"> </span>perca.<br />
Você será sempre um vencedor.</span></strong></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-25248290980573534102011-02-03T14:03:00.000-08:002011-02-03T14:03:29.833-08:00Atitude é tudo...<div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TUsl-9nrR8I/AAAAAAAAAOM/JeFAniRp0K4/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="190" src="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TUsl-9nrR8I/AAAAAAAAAOM/JeFAniRp0K4/s200/images.jpg" width="200" /></a></div><div align="left"><b><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> </span> Joel era o tipo do cara que você gostaria de conhecer.<br />
Ele estava sempre de bom humor e sempre tinha algo de positivo para dizer.<br />
Se alguém lhe perguntasse como ele estava, a resposta seria logo:<br />
- Se melhorar, estraga.<br />
Ele era um gerente especial, em um restaurante, pois seus garçons o seguiam de restaurante em restaurante apenas pelas suas atitudes.<br />
Ele era um motivador nato.<br />
Se um colaborador estava tendo um dia ruim, Joel estava sempre dizendo como ver o lado positivo da situação.<br />
Fiquei tão curioso com seu estilo de vida que um dia lhe perguntei:<br />
- Você não pode ser uma pessoa tão positiva todo o tempo. Como você faz isso?<br />
Ele me respondeu:<br />
- A cada manhã, ao acordar, digo para mim mesmo: Joel, você tem duas escolhas hoje. Pode ficar de bom humor ou de mau humor. Eu escolho ficar de bom humor. Cada vez que algo de ruim acontece, posso escolher bancar a vítima ou aprender alguma coisa com o ocorrido. Eu escolho aprender algo. Toda vez que alguém reclamar, posso escolher aceitar a reclamação ou mostrar o lado positivo da vida.<br />
- Certo, mas não é fácil - argumentei.<br />
- É fácil sim, disse-me Joel. A vida é feita de escolhas. Quando você examina a fundo, toda situação sempre oferece escolha. Você escolhe como reagir às situações. Você escolhe como as pessoas afetarão o seu humor. É sua a escolha de como viver a sua vida.<br />
Eu pensei sobre o que Joel disse e sempre lembrava dele quando fazia uma escolha.<br />
Anos mais tarde, soube que Joel cometera um erro, deixando a porta de serviço aberta pela manhã. Foi rendido por assaltantes.<br />
Dominado, enquanto tentava abrir o cofre, sua mão, tremendo pelo nervosismo, desfez a combinação do segredo. Os ladrões entraram em pânico e atiraram nele.<br />
Por sorte ele foi encontrado a tempo de ser socorrido e levado para um hospital. Depois de 18 horas de cirurgia e semanas de tratamento intensivo, teve alta ainda com fragmentos de balas alojadas em seu corpo.<br />
Encontrei Joel mais ou menos por acaso. Quando lhe perguntei como estava, respondeu:<br />
- Se melhorar estraga.<br />
Contou-me o que havia acontecido perguntando:<br />
- Quer ver minhas cicatrizes?<br />
Recusei ver seus antigos ferimentos mas perguntei-lhe o que havia passado em sua mente na ocasião do assalto.<br />
- A primeira coisa que pensei foi que deveria ter trancado a porta de trás, respondeu. Então, deitado no chão, ensangüentado, lembrei que tinha duas escolhas: poderia viver ou morrer. Escolhi viver.<br />
- Você não estava com medo? perguntei.<br />
- Os para-médicos foram ótimos. Eles me diziam que tudo ia dar certo e que eu ia ficar bom. Mas quando entrei na sala de emergência e vi a expressão dos médicos e enfermeiras, fiquei apavorado. Em seus lábios eu lia: "esse ai já era". Decidi então que tinha que fazer algo.<br />
- O que fez?, perguntei.<br />
- Bem, havia uma enfermeira que fazia muitas perguntas. Me perguntou se eu era alérgico a alguma coisa. Eu respondi: "sim". Todos pararam para ouvir a minha resposta. Tomei fôlego e gritei: "Sou alérgico a balas!" Entre as risadas, lhes disse: "Eu estou escolhendo viver, operem-me como um ser vivo, não como morto."<br />
Joel sobreviveu graças à persistência dos médicos, mas também graças à sua atitude.</b></div></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><b>Aprendi que todo dia temos a opção de viver plenamente.<br />
<br />
Afinal de contas, <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"ATITUDE É TUDO".</span></b></div><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><b>E você, como escolhe viver sua vida???</b></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-50810921385839929222011-01-25T12:58:00.000-08:002011-01-25T12:58:46.983-08:00A RATOEIRA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TT85NRQtjhI/AAAAAAAAANo/qlTWPC1Y_0U/s1600/vento+nos+cabelos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TT85NRQtjhI/AAAAAAAAANo/qlTWPC1Y_0U/s320/vento+nos+cabelos.jpg" width="240" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;">Um rato, olhando pelo buraco na parede, vê o fazendeiro e sua esposa</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;">abrindo um pacote.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Pensou logo no tipo de comida que poderia haver ali.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Ao descobrir que era uma ratoeira, ficou aterrorizado.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Correu ao pátio da fazenda advertindo a todos:</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> "- Há uma ratoeira na casa, uma ratoeira na casa!!! "</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> A galinha, disse:</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> "- Desculpe-me Sr. Rato, eu entendo que isso seja um grande problema para o senhor, mas não me prejudica em nada, não me incomoda."</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> O rato foi até o porco e lhe disse:</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> "- Há uma ratoeira na casa, uma ratoeira!!!"</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> "- Desculpe-me Sr. Rato, disse o porco, mas não há nada que eu possa fazer, a não ser rezar. Fique tranqüilo que o senhor será lembrado nas minhas preces."</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> O rato dirigiu-se então à vaca. Ela lhe disse:</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> "- O que Sr. Rato? Uma ratoeira? Por acaso estou em perigo? Acho que não! "</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Então o rato voltou para a casa, cabisbaixo e abatido, para encarar a ratoeira do fazendeiro.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Naquela noite ouviu-se um barulho, como o de uma ratoeira pegando sua</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;">vítima. A mulher do fazendeiro correu para ver o que havia pego. No escuro, ela não viu que a ratoeira havia pego a cauda de uma cobra venenosa. E a cobra picou a mulher...</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> O fazendeiro a levou imediatamente ao hospital. Ela voltou com febre.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Todo mundo sabe que para alimentar alguém com febre, nada melhor que uma canja de galinha. O fazendeiro pegou seu cutelo e foi providenciar o ingrediente principal.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Como a doença da mulher continuava, os amigos e vizinhos vieram visitá-la. Para alimentá-los o fazendeiro matou o porco. A mulher não melhorou e acabou morrendo. Muita gente veio para o funeral.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> O fazendeiro então sacrificou a vaca, para alimentar todo aquele povo.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: medium;"> Na próxima vez que você ouvir dizer que alguém está diante de um problema e acreditar que o problema não lhe diz respeito, lembre-se que, quando há uma ratoeira na casa, toda a fazenda corre risco. O problema de um é problema de todos."</span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-66998941041998514482011-01-20T08:05:00.000-08:002011-01-20T08:05:11.992-08:00Agenda da Felicidade<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TThct8nQm1I/AAAAAAAAAM8/3_jLEJHtewY/s1600/tumblr_lctz2gaSjn1qepedw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://2.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TThct8nQm1I/AAAAAAAAAM8/3_jLEJHtewY/s400/tumblr_lctz2gaSjn1qepedw.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><strong><br />
</strong></span></div><div style="text-align: center;"><strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">O sorriso... é o cartão de visita das pessoas saudáveis.</span></strong></div><div style="text-align: center;"><strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Distribua-o gentilmente.</span></strong></div><strong><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>O diálogo... é a ponte que liga as duas margens, do eu à do tu.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Transmite-o bastante.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>O amor... é a melhor música na partitura da vida.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Sem ele, você será um(a) eterno(a) desafinado(a).</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>A bondade... é a flor mais atraente do jardim de um coração bem cultivado.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Plante estas flores.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>A alegria... é o perfume gratificante, fruto do dever cumprido.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Esbanje-o, o mundo precisa dele.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>A paz da consciência... é o melhor travesseiro para o sono da tranqüilidade.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Viva em paz consigo mesmo.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>A fé... é a bússola certa para os navios errantes, incertos,</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>buscando as praias da eternidade.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Utilize-a sempre.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>A esperança...é o vento bom enfunando as velas do nosso barco.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Chame-o para dentro do seu cotidiano.</strong></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>Acreditamos que com essa agenda... a felicidade pode ser a</strong></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><strong>companheira e aliada para tocar o barco da vida.</strong></span></div></span></strong>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-45560583320190926382011-01-12T07:51:00.000-08:002011-01-12T07:51:40.849-08:00AS COISAS NÃO SÃO O QUE PARECEM SER<a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TS3NmKnlzOI/AAAAAAAAAM4/ZPrDlHe8rg0/s1600/tumblr_ldabwpLPrE1qc1mjpo1_500.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="216" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TS3NmKnlzOI/AAAAAAAAAM4/ZPrDlHe8rg0/s320/tumblr_ldabwpLPrE1qc1mjpo1_500.jpg" width="320" /></a><span class="Apple-style-span" style="color: blue; font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: blue; font-family: Verdana, Arial, Helvetica;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"> </span><b>Dois anjos viajantes pararam para passar a noite na casa de uma família rica.<br />
A família era rude e se recusou a deixar os anjos ficarem no quarto de hóspedes da mansão. Em vez disso, eles foram mandados ir dormir num pequeno e frio espaço no porão. Quando estavam fazendo sua camas no chão duro, o anjo mais velho viu um buraco na parede e consertou-o. Quando o anjo mais novo viu perguntou o por quê disso, o anjo mais velho respondeu:<br />
- "As coisas não são sempre o que parecem ser."<br />
Na próxima noite o par de anjos foi descansar na casa de pessoas muito pobres, mas muito hospitaleiras, um fazendeiro e sua esposa. Depois de dividir o pouco de comida que tinham, o fazendeiro e sua esposa acomodaram os anjos na sua cama onde poderiam ter uma boa noite de descanso. Quando o sol ascendeu na manhã seguinte os anjos encontraram o fazendeiro e sua esposa em lágrimas. Sua única vaca, cujo leite tinha sido a única fonte de renda familiar, deitava morta no campo.<br />
O anjo mais novo estava furioso e perguntou:<br />
- "Como você pode deixar isto acontecer? O primeiro homem tinha tudo e você o ajudou. A segunda família tem pouco mas estava disposta a dividir tudo,e você deixou a vaca morrer."<br />
O anjo mais velho respondeu:<br />
- "As coisas não são sempre o que parecem ser."<br />
E continuou:<br />
- "Quando nós ficamos no porão daquela mansão, eu vi que tinha ouro guardado naquele buraco na parede. Desde que o dono era totalmente obcecado por dinheiro e incapaz de dividir sua fortuna, eu tampei o buraco para que ele não ache o ouro. Então noite passada quando estávamos a dormir na cama do fazendeiro, o anjo da morte veio por sua esposa. Eu dei a ele a vaca no lugar de sua esposa...<br />
<br />
Moral: "Coisas não são sempre o que parecem ser... algumas vezes isto é<br />
exatamente o que acontece quando coisas não se concretizam do jeito que<br />
deveriam. Se você tiver fé, você só precisa acreditar que tudo que acontece<br />
é em seu favor. Você provavelmente não vai notar até algum tempo depois..."</b></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-71067248497381843342011-01-05T07:02:00.000-08:002011-01-07T14:11:15.701-08:00A IMPORTÂNCIA DO PERDÃO<div align="center" class="MsoNormal"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c; font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: large;"><b><br />
</b></span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSSDNh_v7SI/AAAAAAAAAJo/_bOX2JJtNzQ/s1600/tumblr_lecji6FwfF1qepkr7o1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSSDNh_v7SI/AAAAAAAAAJo/_bOX2JJtNzQ/s400/tumblr_lecji6FwfF1qepkr7o1_500.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: 'Trebuchet MS';"><br />
O pequeno Zeca entra em casa, após a aula, batendo forte os seus pés no<br />
assoalho da casa. Seu pai, que estava indo para o quintal fazer alguns<br />
serviços na horta, ao ver aquilo chama o menino para uma conversa.<br />
<br />
Zeca, de oito anos de idade, o acompanha desconfiado. Antes que seu pai<br />
dissesse alguma coisa, fala irritado:<br />
<br />
- Pai estou com muita raiva. O Juca não deveria ter feito comigo. Desejo<br />
tudo de ruim para ele.<br />
<br />
Seu pai, um homem simples mas cheio de sabedoria, escuta, calmamente, o filho que continua a reclamar:<br />
<br />
- O Juca me humilhou na frente dos meus amigos. Não aceito. Gostaria que ele ficasse doente sem poder ir à escola.<br />
<br />
O pai escuta tudo calado enquanto caminha até um abrigo onde guardava um saco cheio de carvão. Levou o saco até o fundo do quintal e o menino o acompanhou, calado.<br />
<br />
Zeca vê o saco ser aberto e antes mesmo que ele pudesse fazer uma<br />
pergunta, o pai lhe propõe algo:<br />
<br />
- Filho, faz de conta que aquela camisa branquinha que está secando no<br />
varal é o seu amiguinho Juca e cada pedaço de carvão é um mau pensamento seu, endereçado a ele. Quero que você jogue todo o carvão do saco na camisa, até o último pedaço. Depois eu volto para ver como ficou.<br />
<br />
O menino achou que seria uma brincadeira divertida e pôs mãos à obra. O<br />
varal com a camisa estava longe do menino e poucos pedaços certavam o<br />
alvo.<br />
<br />
Uma hora se passou e o menino terminou a tarefa. O pai que espiava tudo de longe, se aproxima do menino e lhe pergunta:<br />
<br />
- Filho como está se sentindo agora?<br />
<br />
- Estou cansado mas estou alegre porque acertei muitos pedaços de carvão na camisa.<br />
<br />
O pai olha para o menino, que fica sem entender a razão daquela<br />
brincadeira, e carinhoso lhe fala:<br />
<br />
- Venha comigo até o meu quarto, quero lhe mostrar uma coisa.<br />
O filho acompanha o pai até o quarto e é colocado na frente de um grande<br />
espelho onde pode ver seu corpo todo. Que susto! Só se conseguia enxergar seus dentes e os olhinhos.<br />
<br />
O pai, então, lhe diz ternamente:<br />
- Filho, você viu que a camisa quase não se sujou; mas, olhe só para você.<br />
O mal que desejamos aos outros é como o que lhe aconteceu. Por mais que possamos atrapalhar a vida de alguém com nossos pensamentos, a borra, os resíduos, a fuligem ficam sempre em nós mesmos...</span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: 'Trebuchet MS';">Moral da história<br />
Cuidado com seus pensamentos; eles se transformam em palavras.<br />
Cuidado com suas palavras; elas se transformam em ações.<br />
Cuidados com suas ações; elas se transformam em hábitos.<br />
Cuidado com seus hábitos; eles moldam o seu caráter.<br />
Cuidado com seu caráter; ele controla o seu destino</span></b></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-19312151626650116212010-12-28T08:11:00.000-08:002011-01-07T15:16:44.428-08:00Feliz Ano Novo!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSed6NJzgMI/AAAAAAAAAMw/yomaRL4kZSY/s1600/flo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSed6NJzgMI/AAAAAAAAAMw/yomaRL4kZSY/s400/flo.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-large;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b></b></span></b></span><br />
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, num instante fugaz, os fogos de artifício anunciam que o ano novo está presente e o ano velho ficou para trás.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, num instante fugaz, as taças de champagne se cruzam e o vinho francês borbulhante anuncia que o ano velho se foi e ano novo chegou.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, os olhos se cruzam, as mãos se entrelaçam e os seres humanos, num abraço caloroso, num so pensamento,</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>exprimem um só desejo e uma só aspiração:<br />
PAZ E AMOR.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, não importa a nação, não importa a língua, não importa a cor, não importa a origem, porque todos são humanos e</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>descendentes de um só Pai, os homens lembram-se apenas de um só verbo: amar.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, sem mágoa, sem rancor, sem ódio, os homens cantam uma só canção, um só hino, o hino da liberdade.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, os homens esquecem o passado, lembram-se do futuro venturoso, de como é bom viver.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, os homens lembram-se da maior dádiva que têm: a vida.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, tudo se transforma e chega o ano radiante de esperança, porque só o homem pode alterar os rumos da vida.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>De repente, o grito de alegria, pelo novo ano que aparece.</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="color: #45818e; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>FELIZ ANO NOVO!</b></span></b></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><b><span style="color: #45818e; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>HAPPY NEW YEAR </b></span></b></b></span></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: red; font-size: x-large;"><b></b></span><br />
<div style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-size: x-large;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b><br />
</b></span></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"></div><div style="color: black; font-size: medium; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-size: x-large;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br />
</span></b></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-22192255938248439852010-12-23T07:15:00.000-08:002011-01-07T15:11:30.489-08:00Um Feliz Natal<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSec1c8mYfI/AAAAAAAAAMs/fgI6Jg_RSDc/s1600/christmas_peopleware_071.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSec1c8mYfI/AAAAAAAAAMs/fgI6Jg_RSDc/s400/christmas_peopleware_071.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;"><b><i></i></b></span><br />
<div style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Nessa época especial quando se aproxima o Natal, começamos a refletir todo nosso ano. E já idealizamos o próximo que está por vir, fazemos novos planos, e até remodelamos os antigos que ainda não conseguimos realizar... Essa é a grande magia, Esse é o poder que nos fazer pensar, fazer perdoar, fazer refletir em tudo, e nos da ânimo para o futuro.</b></span></i></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b> Espero que todos tenham Natal iluminado Repleto de PAZ HARMONIA SUCESSO... E Principalmente muita Saúde Para recomeçar um novo sonho Nesse ano novo.</b></span></i></b></span></div><div style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-style: normal; font-weight: normal;"><b><i><b><i><span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">FELIZ NATAL</span></i></b></i></b></span> </i></b></span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="color: #45818e; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: 800;"><i><br />
</i></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;"><b><i> </i></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br />
</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br />
</b></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-2346641621344990502010-12-16T07:45:00.000-08:002011-01-07T14:25:34.110-08:00O FRIO QUE VEM DE DENTRO<div align="center"><span class="Apple-style-span" style="color: blue; font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: large;"><b><i><br />
</i></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TQoy8iombJI/AAAAAAAAAJE/AmVtv5JogUs/s1600/images+%252840%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TQoy8iombJI/AAAAAAAAAJE/AmVtv5JogUs/s400/images+%252840%2529.jpg" width="400" /></a></div><div align="center"><br />
</div><br />
<div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><b> Conta-se que seis homens ficaram presos numa caverna por causa de uma</b></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><b>avalanche de neve.</b></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Teriam que esperar até o amanhecer para receber socorro. Cada um deles</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>trazia um pouco de lenha e havia uma pequena fogueira ao redor da qual eles</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>se aqueciam.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> Eles sabiam que se o fogo apagasse todos morreriam de frio antes que o dia</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>clareasse.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Chegou a hora de cada um colocar sua lenha na fogueira: era a única maneira</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>de poderem sobreviver.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> O primeiro homem era racista. Ele olhou demoradamente para os outros cinco e</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>descobriu que um deles tinha a pele escura.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Então, raciocinou consigo mesmo: "Aquele negro! Jamais darei minha lenha</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>para aquecer um negro". E guardou-a protegendo-a dos olhares dos demais.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>O segundo homem era um rico avarento. Estava ali porque esperava receber os</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>juros de uma dívida. Olhou ao redor e viu um homem da montanha que trazia</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>sua pobreza no aspecto rude do semblante e nas roupas velhas e remendadas.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Ele calculava o valor da sua lenha e, enquanto sonhava com o seu lucro,</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>pensou: "Eu, dar a minha lenha para aquecer um preguiçoso? Nem pensar".</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> O terceiro homem era negro. Seus olhos faiscavam de ressentimento. Não havia</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>qualquer sinal de perdão ou de resignação que o sofrimento ensina.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Seu pensamento era muito prático: "É bem provável que eu precise desta lenha</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>para me defender. Além disso, eu jamais daria minha lenha para salvar</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>aqueles que me oprimem". E guardou suas lenhas com cuidado.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>O quarto homem era um pobre da montanha. Ele conhecia mais do que os outros</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>os caminhos, os perigos e os segredos da neve. Este pensou: "Esta nevasca</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>pode durar vários dias. Vou guardar minha lenha."</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>O quinto homem parecia alheio a tudo. Era um sonhador. Olhando fixamente</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>para as brasas, nem lhe passou pela cabeça oferecer a lenha que carregava.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Ele estava preocupado demais com suas próprias visões (ou alucinações?) para</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>pensar em ser útil.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> O último homem trazia nos vincos da testa e nas palmas calosas das mãos os</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>sinais de uma vida de trabalho. Seu raciocínio era curto e rápido. "Esta</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>lenha é minha. Custou o meu trabalho. Não darei a ninguém nem mesmo o menor</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>dos gravetos".</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Com estes pensamentos, os seis homens permaneceram imóveis. A última brasa</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>da fogueira se cobriu de cinzas e, finalmente apagou.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>No alvorecer do dia, quando os homens do socorro chegaram à caverna</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>encontraram seis cadáveres congelados, cada qual segurando um feixe de</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>lenha.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Olhando para aquele triste quadro, o chefe da equipe de socorro disse:</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>"O frio que os matou não foi o frio de fora, mas o frio de dentro".</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><br />
</span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> Não deixe que a friagem que vem de dentro mate você.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Abra o seu coração e ajude a aquecer aqueles que o rodeiam.</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>Não permita que as brasas da esperança se apaguem, nem que a fogueira do</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>o</b></span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b></b></span></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>timismo vire cinzas.</b></span></b></span></b></div></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> Contribua com seu graveto de amor e aumente a chama da vida onde quer que</b></span></b></div></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS';"><div style="text-align: center;"><b></b><br />
<div style="display: inline !important; text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b>você esteja.</b></span></b></div></div></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-22353838871408512902010-12-08T04:31:00.000-08:002011-01-07T14:26:16.099-08:00Mude<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: x-large;"><b><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TP95L7YEelI/AAAAAAAAAI0/DbgOcX_-TjI/s1600/images+%252825%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://4.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TP95L7YEelI/AAAAAAAAAI0/DbgOcX_-TjI/s400/images+%252825%2529.jpg" width="400" /></a></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b>Mude,</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b>Mas comece devagar, porque a direção é mais importante<br />
do que a velocidade.<br />
<br />
Sente-se em outra cadeira, no outro lado da mesa.<br />
Mais tarde mude de mesa.<br />
<br />
Quando sair, procure andar pelo outro lado da rua.<br />
Depois, mude de caminho, ande por outras ruas, calmamente,<br />
observando com atenção os lugares por onde você passa.<br />
Tome outros ônibus.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Mude por uns tempos o estilo das roupas.<br />
Dê os teus sapatos velhos.<br />
Procure andar descalço alguns dias.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Tire uma tarde inteira para passear livremente no campo,<br />
ou no parque, e ouvir o canto dos passarinhos...<br />
Veja o mundo de outras perspectivas.<br />
<br />
Abra e feche as gavetas e portas com a mão esquerda.<br />
Durma no outro lado da cama... depois,<br />
procure dormir em outras camas da casa.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Assista a outros programas de tv, compre outros jornais...<br />
leia outros livros.<br />
Não faça do hábito um estilo de vida.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Ame a novidade.<br />
Durma mais tarde.<br />
Durma mais cedo.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Aprenda uma palavra nova por dia numa outra língua.<br />
Corrija a postura.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Coma um pouco menos, escolha comidas diferentes,<br />
novos temperos, novas cores, novas delícias.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Tente o novo todo dia.<br />
O novo lado, o novo método, o novo sabor,<br />
o novo jeito, a nova vida.<br />
Tente.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Busque novos amigos.<br />
Almoce em outros locais, vá a outros restaurantes,<br />
compre pão em outra padaria.<br />
Almoce mais cedo, jante mais tarde ou vice-versa.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Escolha outro mercado... outra marca de sabonete,<br />
outro creme dental... tome banho em novos horários.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Use canetas de outras cores.<br />
Vá passear em outros lugares.<br />
Ame muito, cada vez mais, de modos diferentes.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Troque de bolsa, de carteira, de malas, troque de carro,<br />
compre novos óculos, escreva versos e poesias.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Jogue os velhos relógios,<br />
quebre delicadamente esses horrorosos despertadores.<br />
Abra conta em outro banco.<br />
Vá a outros cinemas, outros cabeleireiros,<br />
outros teatros, visite novos museus.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Mude.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Lembre-se de que a Vida é uma só.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Se você não encontrar razões para ser livre, invente-as.<br />
Seja criativo.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Grite o mais alto que puder no espaço vazio.<br />
Deixem pensar que você está louco.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Aproveite para fazer uma viagem despretensiosa,<br />
longa, se possível sem destino.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Experimente coisas novas.<br />
Troque novamente.<br />
Mude, de novo.<br />
Experimente outra vez.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
Você certamente conhecerá coisas melhores e coisas piores<br />
do que as já conhecidas, mas não é isso o que importa.</b></span></div><div align="center"><span style="font-family: 'Trebuchet MS'; font-size: medium;"><b><br />
O mais importante é a mudança, o movimento, o dinamismo, a energia.<br />
A positividade que você está sentindo agora.<br />
Só o que está morto não muda!</b></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-77582238803291828402010-12-01T14:24:00.000-08:002011-01-07T14:28:04.475-08:00ASSIM É A VIDA...<div class="separator" style="clear: both; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSeTYvldP2I/AAAAAAAAAMk/UsfjP9qsN04/s1600/untitled.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="261" src="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSeTYvldP2I/AAAAAAAAAMk/UsfjP9qsN04/s400/untitled.bmp" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px; text-align: center;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b></b></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 15px; line-height: 21px;"><b><div class="pCTitle pCTitleMod"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><br />
</span></span></div><div class="pCText pCTextMod"></div><div align="center"><strong>Era uma vez um garoto que nasceu com uma doença que não tinha cura. Tinha 17 anos e podia morrer a qualquer momento. Sempre viveu na casa de seus pais, sob o cuidado constante de sua mãe. Um dia decidiu sair sozinho e, com a permissão da mãe, caminhou pela quadra, olhando as vitrines e as pessoas que passavam. Ao passar por uma loja de discos, notou a presença de uma garota, mais ou menos de sua idade, que parecia ser feita de ternura e beleza. Foi amor à primeira vista. Abriu a porta e entrou, sem olhar para mais nada que não a sua amada. Aproximou-se timidamente chegou ao balcão onde ela estava. Quando o viu, ela deu-lhe um sorriso e perguntou se podia ajudá-lo em alguma coisa. Era o sorriso mais lindo que ele já havia visto, e a emoção foi tão forte que ele mal conseguiu dizer que queria comprar um CD. Pegou o primeiro que encontrou, sem nem olhar de quem era, e disse: _Esse aqui. _Quer que embrulhe pra presente? Perguntou a garota, sorrindo ainda mais. Ele balançou a cabeça para dizer que sim e disse: _É para mim mesmo, mas gostaria que você embrulhasse. Ela saiu do balcão e voltou, pouco depois, com o CD muito bem embalado. Ele pegou o pacote e saiu, louco de vontade de ficar por ali, admirando aquela figura divina. Daquele dia em diante, todas as tardes voltava à loja de discos e comprava um CD qualquer. Todas as vezes a garota deixava o balcão e voltava com um embrulho cada vez mais bem feito, que ele guardava no closet, sem nem ao menos abrir. Ele estava apaixonado, mas tinha medo da reação dela, e assim, por mais que ela sempre o recebesse com um sorriso doce, não tinha coragem de convidá-la para sair e conversar. Comentou sobre isso com sua mãe e ela o incentivou muito a chamá-la para sair. Um dia ele se encheu de coragem e foi para a loja. Como todos os dias comprou outro CD e, como sempre, ela foi embrulhá-lo. Quando ela não estava vendo, escondeu um papel com o seu nome e telefone no balcão e saiu da loja correndo. No dia seguinte o telefone tocou e a mãe do jovem atendeu. Era a garota perguntando por ele. A mãe, desconsolada, nem perguntou quem era, começou a soluçar e disse:</strong></div><div align="center"><strong>_Então, você não sabe? Ele faleceu esta manhã.</strong></div><div align="center"><strong>Mais tarde, a mãe entrou no quarto do filho, para olhar suas roupas e ficou muito surpresa com a quantidade de CDs, todos embrulhados. Ficou curiosa e decidiu abrir um deles. Ao fazê-lo viu cair um pequeno pedaço de papel, onde estava escrito: Você é muito simpático, não quer me convidar para sair? Eu adoraria. Emocionada, a mãe abriu outro CD e dele também caiu um papel que dizia o mesmo, e assim todos quantos ela abriu traziam uma mensagem de carinho e esperança de conhecer o rapaz. Assim é a vida: não espere demais para dizer a alguém especial aquilo que você sente. Diga já, amanhã pode ser muito tarde. Essa mensagem foi escrita para fazer as pessoas refletirem e assim, pouco a pouco, tentar mudar o mundo. E também para dizer que você é muito especial. Aproveite e fale, escreva, telefone e diga ainda o que não foi dito. Não deixe para amanhã. Quem sabe não dê mais tempo...</strong></div></b></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-54688463755014752612010-11-23T04:50:00.000-08:002011-01-07T15:02:44.230-08:00O poder da mente<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><b><i></i></b></span></span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large; font-weight: 800;"><i><br />
</i></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSebgamon2I/AAAAAAAAAMo/6BovzXawqm8/s1600/images.jpgdds.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TSebgamon2I/AAAAAAAAAMo/6BovzXawqm8/s400/images.jpgdds.jpg" width="307" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;"><b><i><br />
</i></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i></i></b></span></div><div style="font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><b><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #76a5af; font-family: Verdana, sans-serif;">A lição do mendigo</span></i></span></span></b></span></span></b></span></span></b></span></span></b></i></b></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b></b></span></span></i></b></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Um mendigo sentava-se na calçada, sempre num lugar onde passavam muitas pessoas e ao lado colocava uma placa com os dizeres: "Vejam como eu sou feliz! Sou um homem próspero, sei que sou bonito, sou muito importante, tenho uma bela residência, vivo confortavelmente, sou um sucesso, sou saudável e bem humorado". Alguns passantes olhavam intrigados, outros o achavam doido e outros até davam-lhe dinheiro. Todos os dias, antes de dormir, ele contava o dinheiro e notava que a cada dia a quantia era maior. Numa bela manhã, um importante e arrojado executivo, que já observava há algum tempo, aproximou-se e lhe disse: -Você é muito criativo! Não gostaria de colaborar numa campanha da empresa?</span></b></b></span></i></b></span></div></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> -Vamos lá. Só tenho a ganhar! - respondeu o mendigo.</span></b></b></span></i></b></span></div></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Após um caprichado banho e com roupas novas, foi levado para a empresa. Dai pra frente sua vida foi uma seqüência de sucessos e a certo tempo ele tornou-se um dos sócios majoritários. Numa entrevista coletiva à imprensa, ele esclareceu como conseguira sair da mendicância para tão alta posição. Contou ele: -Bem, houve uma época em que eu costumava me sentar nas calçadas com uma placa ao lado, que dizia: </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Sou um nada neste mundo! Ninguém me ajuda! Não tenho onde morar! Sou um homem fracassado e maltratado pela vida! Não consigo um mísero emprego que me renda alguns trocados! Mal consigo sobreviver". As coisas iam de mal a pior quando, certa noite, achei um livro e nele atentei para um trecho que dizia: "Tudo o que você fala a seu respeito vai se reforçando. Por pior que esteja a sua vida, diga que tudo vai bem. Por mais que você não goste da sua aparência, afirme-se bonito. Por mais pobre que seja você, diga a si mesmo e aos outros que você é próspero." Aquilo me tocou profundamente e, como nada tinha a perder, decidi trocar os dizeres da placa para: "Vejam como eu sou feliz! Sou um homem próspero, sei que sou bonito, sou muito importante, tenho uma bela residência, vivo confortavelmente, sou um sucesso, sou saudável e bem humorado." E a partir desse dia tudo começou a mudar, a vida me trouxe a pessoa certa para tudo o que eu precisava, até que cheguei onde estou hoje. Tive que apenas entender o Poder das Palavras. O universo sempre apoiará tudo o que dissermos, escrevermos ou pensamos a nosso respeito e isso acabará se manifestando em nossa vida como realidade. Enquanto afirmarmos que tudo vai mal, que nossa aparência é horrível, que nossos bens materiais são ínfimos, a tendência é que as coisas fiquem piores ainda, pois o Universo as reforçará. Ele materializa em nossa vida de todas as nossas crenças. Uma repórter, ironicamente, questionou: -O senhor está querendo dizer que algumas palavras escritas numa simples placa modificaram a sua vida? -Respondeu o homem, cheio de bom humor: Claro que não, minha cara repórter Primeiro eu tive que acreditar nelas!</span></b></b></span></i></b></span></div></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Moral da História: <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"Cuide bem das suas palavras e seus pensamentos, eles o levarão onde você quiser"</span></span></b></b></span></i></b></span></div></div><br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-49064041837283671262010-11-14T09:31:00.000-08:002011-01-07T15:20:10.859-08:00Medo de Quê?<div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><b><i><br />
</i></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TOAc1mH-MKI/AAAAAAAAAEI/jTIAkCzwYj0/s1600/daasf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><img border="0" height="298" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TOAc1mH-MKI/AAAAAAAAAEI/jTIAkCzwYj0/s400/daasf.jpg" width="400" /></span></a></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> O medo era meu companheiro constante, eu vivia com medo de perder o que tinha ou de não conseguir o que queria ter. E se os meus cabelos caírem? E se eu não conseguir comprar a casa que eu quero? E se eu engordar, ficar flácido e deixar de ser atraente? E se eu tiver uma deficiência física e não puder jogar bola com meu filho? E se eu ficar velho, frágil e não tiver nada a oferecer aos que me rodeiam? Mas a vida ensina a quem quer aprender e hoje eu sei. Se os meus cabelos caírem, vou ser o careca mais simpático e agradecer pelas minhas ideias que a minha cabeça produzir, apesar da falta de cabelo. Não é a casa que faz alguém feliz, um coração infeliz não se sente melhor em nenhuma casa, mas um coração em paz torna qualquer casa feliz. Se eu dedicar mais tempo a me desenvolver emocional, mental e espiritualmente, em vez de só me preocupar com o físico, vou me sentir cada vez mais atraente. Se uma deficiência física me impedir de ensinar meu filho a encestar uma bola, vai me sobrar mais tempo para ensinar-lhe a resolver os problemas da vida, o que é um aprendizado muito mais útil. E se a idade for me roubando as forças, a agilidade mental e a resistência física, posso oferecer aos que me conviverem comigo a força das minhas convicções, a profundidade do meu amor e a solidez espiritual de uma alma cuidadosamente esculpida pelas arestas de uma longa vida. Se o destino me trouxer perdas e desilusões, vou enfrentar os desafios com dignidade e determinação, porque são muitas as dádivas de Deus e posso substituir cada dádiva perdida por outras dez que eu nunca perceberia se a vida sempre fosse um mar-de-rosas. Quando eu não puder mais dançar, vou cantar com alegria, quando não tiver mais forças para cantar, vou ouvir as músicas de que mais gosto. Quando minha respiração for apenas um sopro, vou pensar apenas nos meus entes queridos e meu coração vai se aquecer de amor. E quando a luz mais brilhante se aproximar, vou rezar em silêncio e entrar nela. Então terá chegado a hora de ir ao encontro de Deus e vou ter medo de quê???</span></b></div></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Na vida, não existe nada a temer, mas a entender."</span></b></div></div><div style="text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Sair</span></b></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-67616790796779227562010-11-01T09:16:00.000-07:002011-01-07T14:29:50.529-08:00Seja Simplesmente Você<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><b><br />
</b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TM7nA8RBXLI/AAAAAAAAAEE/Eg1l-0dju0k/s1600/Viver-e-nao-ter-a-vergonha-de-ser-feliz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TM7nA8RBXLI/AAAAAAAAAEE/Eg1l-0dju0k/s400/Viver-e-nao-ter-a-vergonha-de-ser-feliz.jpg" width="400" /></a></div><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"><i>Muitas vezes abrir mão da eternidade, leva-nos, inevitavelmente, ao sofrimento. Entretanto, é melhor sentir dor, amor, frustração, ternura, decepção, carinho e cumplicidade, do que passar uma eternidade inteira sem tê-los.</i></span></b><br />
<br />
<div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Hoje, decidi fazer algo novo. Decidi ouvir o som, abafado, do meu sussurro e entender que algumas coisas são inexplicáveis e permanecerão, para sempre, imutáveis. Meu coração rendeu-se ao silêncio e pude perceber que há, também, muitas outras coisas que podem ser lançadas no mar do esquecimento, e, essa atitude, pode mudar definitivamente... a história da minha vida.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Olhei-me, atentamente, pela primeira vez e vi-me como, realmente, sou... Olhei-me sem hipocrisia... sem máscaras... sem desculpas... desnudei-me de mim mesma... Meu coração guiou-me a um encontro com a minha humanidade!</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Pude perceber que tornar-me humana significa reconhecer que não sou perfeita, que sou passível de errar, que não preciso ter todas as respostas. Percebi que tenho deficiências, áreas de sombra... desejos ocultos... fraquezas que não podem ser confessadas. Rasguei-me, por dentro, ao confrontar-me com minha humanidade. Percebi que viver no contexto da eternidade significa considerar-se infalível, ser cheio de arrogância, achar-se acima do bem e do mal. Ser intolerante, julgar as pessoas por suas falhas... não ser compassivo... chegar ao extremo na busca pela perfeição. Que alto preço a se pagar!</span></b></div><br />
<div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Entretanto, não abro mão mais da minha humanidade. Cometerei erros, terei decepções, sofrerei, mas também, serei mais tolerante, menos arrogante... mais compreensiva... e saberei amar, de uma maneira plena, livre de pré-conceitos e preconceitos... </span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Essa será minha eterna busca: Morrer para mim mesma, e renascer, mais humana, a cada novo dia!</span></b></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-56066792005685664412010-10-24T08:26:00.000-07:002011-01-07T14:29:43.211-08:00Frases Significativas<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TMRJh3Ms_sI/AAAAAAAAAD8/KHPFx7bcA5U/s1600/imagesCAPZOJVM.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
<img border="0" height="299" src="http://3.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TMRJh3Ms_sI/AAAAAAAAAD8/KHPFx7bcA5U/s400/imagesCAPZOJVM.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Existem apenas duas maneiras de se ver a vida. Uma é pensar que não existem milagres e a outra é pensar que tudo é um milagre." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Albert Eistein)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Felicidade é ter o que fazer, ter algo que amar, e algo que esperar." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Aristoteles)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"O coração possui razões que a própria razão desconhece." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Blaise Pascoal)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Ser feliz sem motivo é a mais autêntica forma de felicidade." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Carlos Drummond de Andrade)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Embora ninguém possa voltar atrás e fazer um novo começo, qualquer um pode começar agora e fazer um novo fim."</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Chico Xavier)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Só existem dois dias no ano em que você não pode fazer nada pela sua vida: Ontem e Amanhã."</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Dalai Lama)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Na vida todos temos um segredo inconfessável, um arrependimento irreversível, um sonho inalcançável e um amor inesquecível." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Diego Marchi)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"As tantas rosas que as poderosas matem nunca conseguirão deter a primavera." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Ernesto Che Guevara)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Não existe caminho para a felicidade... A felicidade é o caminho." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Gandhi)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Construímos muros demais e pontes de menos." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">( Isaac Newton)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Repreende o amigo em segredo e elogia-o em público." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Leonardo da Vinci)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Trabalha como se vivesses para sempre. Ama como se fosses morrer hoje."</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> (Lucius Aneu Seneca)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Um bom poema é aquele que nos dá a impressão de que está lendo a gente, e não a gente a ele."</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> (Mário Quintana)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Não sou tão jovem a ponto de saber tudo." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Oscar Wilde)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Conservar algo que possa recordar-te seria admitir que eu pudesse esquecer-te." </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(William Shakespeare)</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> " Para um homem se tornar imortal precisa apenas fazer algo grande..."</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> </span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"> </span> </span></b></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-37353307358169432612010-10-18T09:30:00.000-07:002011-01-07T14:30:28.077-08:0013 Conselhos Para a Vida<a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TLx0Qkblw3I/AAAAAAAAAD4/rC3lDkwEJJE/s1600/45-conselhos-para-sua-vida.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TLx0Qkblw3I/AAAAAAAAAD4/rC3lDkwEJJE/s1600/45-conselhos-para-sua-vida.jpg" /></a><br />
<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>1-</b> Eu não te amo pelo o que te és. Mas pelo o que sou quando estou com você.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>2-</b> Ninguém merece as tuas lágrimas, E se alguém merecer não te fara certamente chorar...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>3-</b> Se alguém não te amar como tú desejas isso não quer dizer que essa pessoa não te ame com todo o seu coração.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>4-</b> O verdadeiro amigo é aquele que segura na tua mão e toca no seu coração.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>5- </b>A pior maneira de sentires a falta de alguém, é sentares-te a seu lado e saberes que ele (a) nunca estará do teu lado.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>6-</b> Nunca deixes de sorrir, mesmo que estejas triste, porque tu não sabes quem poderas se apaixonar pelo seu sorriso.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>7-</b> Talvez para a generalidade das pessoas, tú não sejas se não mais um, mas para certas pessoas tú es o mundo.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>8-</b> Não perca tempo com quem não está disponível para passar algum tempo contigo.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>9-</b> Talvez Deus queira que tú conheça muitas pessoas antes de conhecer uma pessoa boa.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>10-</b> Não chores porque alguma coisa terminou, mas sorria porque ela aconteceu.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>11-</b> Haverá sempre alguém que crítica, mas continua a manter-se confiante, prestando atenção aqueles em que duplamente confias.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>12- </b>Torna-se uma pessoa melhor e assegura-te, de que sabes bem quem é você mesmo antes de conheceres alguém.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>13-</b> Não corras demasiado: As melhores coisas chegão, quando menos espera.</span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-47917383878679963752010-10-05T15:54:00.000-07:002011-01-07T14:30:59.005-08:00O Amor e a Loucura.<span class="Apple-style-span" style="color: blue; font-size: x-large;"><b><i><br />
</i></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TKuqp98u4EI/AAAAAAAAACo/E_8-bW2fQNU/s1600/untitled.bmpdaaa.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TKuqp98u4EI/AAAAAAAAACo/E_8-bW2fQNU/s400/untitled.bmpdaaa.bmp" width="380" /></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><br />
</i></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><b>Em tempos atrás viviam duas crianças, um menino e uma menina, que tinham entre quatro e cinco anos de idade. O menino chamava-se Amor e a menina Loucura. O Amor sempre foi uma criança calma, doce e </b></i></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><b>compreensiva</b></i></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><b>. Já a Loucura era muito emotiva, passional e impulsiva, enfim, do tipo que jamais levava desaforo para casa. Entretanto, com todas as diferenças as crianças cresciam juntas, inseparáveis; brincando, brigando... Mas houve um dia em que o Amor não estava muito bem, e acabou cedendo às provocações de Loucura, com a qual teve uma discussão muito feia. Ela não deixava nada barato, estava furiosa como nunca com o Amor, começou a agredi-lo, mas não só verbalmente como de costume. A menina estava tão descontrolada que agrediu o garoto fisicamente e antes que pudesse perceber, arrancou os olhos do Amor. O Amor sem saber o que fazer, chorando foi contar à sua mãe, a deusa Afrodite, o que havia ocorrido. </b></i></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><b>Inconsolada</b></i></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><b>, Afrodite implorou à Zeus que ajudasse seu filho e que castigasse a Loucura. Zeus, por sua vez ordenou que chamassem a garota para uma séria conversa. Ao ser interrogada a menina respondeu como se estivesse com a razão que o Amor havia lhe aborrecido e que foi merecido tudo o que aconteceu. Embora soubesse que não fora justa com seu amigo, a menina que nunca soube se desculpar concluiu dizendo que a culpa havia sido do Amor e que não estava nem um pouco arrependida. Zeus, perplexo com a aparente frieza daquela criança disse que nada poderia fazer para devolver a visão do Amor, mas, ordenou que a Loucura estaria condenada a guiá-lo por toda a eternidade estando sempre junto ao Amor em cada passo que este desse. E até hoje eles caminham juntos, onde quer que o Amor esteja com ele estará Loucura, quase que fundidos numa só essência. Tão unidos que por vezes não se consegue definir onde termina o Amor e onde começa a Loucura. E também por isso que usa-se dizer que o Amor é cego; mas isso não é verdade, pois o Amor tem os olhos da Loucura.</b></i></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-91248015550129143252010-09-24T11:37:00.000-07:002011-01-07T15:23:52.286-08:00NÃO DEIXE O AMOR PASSAR<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TJzt5d4AxnI/AAAAAAAAACg/xZ2Nv9tsfMw/s1600/dka.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><b><img border="0" height="265" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TJzt5d4AxnI/AAAAAAAAACg/xZ2Nv9tsfMw/s400/dka.jpg" width="400" /></b></span></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i><br />
</i></span> <span style="font-family: Arial, sans-serif;"><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Quando encontrar alguém e esse alguém fizer seu coração parar de funcionar por alguns segundos, preste atenção: pode ser a pessoa mais importante da sua vida.<br />
Se os olhares se cruzarem e, neste momento,houver o mesmo brilho intenso entre eles, fique alerta: pode ser a pessoa que você está esperando desde o dia em que nasceu.<br />
Se o toque dos lábios for intenso, se o beijo for apaixonante, e os olhos se encherem d’água neste momento, perceba: existe algo mágico entre vocês.<br />
Se o primeiro e o último pensamento do seu dia for essa pessoa, se a vontade de ficar juntos chegar a apertar o coração, agradeça: Deus te mandou um presente: O Amor.<br />
<br />
Por isso, preste atenção nos sinais - não deixe que as loucuras do dia-a-dia o deixem cego para a melhor coisa da vida: O AMOR.</span></i></span> <b><o:p></o:p></b></span></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-72616602618230649642010-09-22T11:01:00.000-07:002011-01-07T14:32:00.829-08:00Quando penso em você....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="color: red; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;"><b><i><br />
</i></b></span><br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TJpDgHI8XgI/AAAAAAAAACY/0Wyob2MFAGw/s1600/images+(5).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TJpDgHI8XgI/AAAAAAAAACY/0Wyob2MFAGw/s400/images+(5).jpg" width="359" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i><b>Quando chego perto de você não consigo dizer as milhões de coisas que eu tinha ensaiado.... O Pior é te encontrar e perceber que ainda gosto de você... Maior que o meu medo de ficar sozinha, é só o meu medo de ficar sem você... Quanto mais tempo eu vivo sem você, mais viciado em você eu fico... Entre todas as coisas do mundo, ficar com você é a melhor delas... Nunca me sinto sozinha com você por perto.... Temos que cultivar pessoas especiais... Eu conto os dias, as horas, e os minutos pra te ver... Quando você vai leva um pedaço de mim... De todas as flores você é a melhor... Fico imaginando como seria o mundo se fôssemos só eu e você... A melhor parte de uma briga é fazer as pazes... Eu queria que meus dias com você durassem 4875687463874 horas... O que eu sinto por você não tem prazo de validade... A distancia é pouco para nós separamos... E se cada vez que eu pensasse em você uma estrela se apagasse, nossas noites só a lua iria brilhar no céu... Ter você aqui comigo em todos os momentos, é a melhor coisa que existe...eu sem você não sou nada!!!</b></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i><b>Eu te amo muito.....</b></i></span>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-36029574082377751292010-09-12T09:22:00.000-07:002011-01-07T15:06:44.737-08:00Amigas.... São para Sempre<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666; font-size: x-large;"><b><i><br />
</i></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TIz8j7UYtPI/AAAAAAAAACA/gizkvK6Zofg/s1600/aas.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="http://2.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TIz8j7UYtPI/AAAAAAAAACA/gizkvK6Zofg/s400/aas.bmp" width="400" /></a></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><b><br />
</b></span></span></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Uma jovem esposa estava sentada num sófa num dia quente e úmido tomando chá gelado durante uma visita à sua mãe. Ao conversarem sobre a vida, o casamento, as responsabilidades da vida, as obrigações da pessoa adulta, a mãe remexia pensativamente os cubos de gelo no seu copo e lançou um olhar claro e sóbrio para sua filha. - Nunca esqueça de suas<span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;"> "AMIGAS"</span>, aconselhou! Serão mais importantes na medida em que você envelhecer. Independentemente, do quanto você ame seu marido, os filhos que porventura venha ter, você sempre precisará de suas <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS" </span>lembre-se de ocasionalmente ir a lugares com elas, faça coisas com elas; telefone para elas... Lembre-se que <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS"</span> significa todas as mulheres... Suas amigas filhas e também todas as suas demais parentes. Você precisará de outras mulheres. Que estranho conselho! Pensou a jovem. Acabo de ingressar no mundo dos casados. Sou adulta. Com certeza meu marido e a família que iniciaremos serão tudo que necessito para dar sentido à minha vida. Contudo ela obedeceu à mãe. Manteve contato com suas <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS</span></span></b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"</span> e anualmente aumentava o número delas. Na medida em que os anos se passavam, ela foi compreendendo que sua mãe sabia do que falava. Na medida em que o tempo e a natureza realizam suas mudanças e mistérios sobre uma mulher <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS"</span> são baluartes de sua vida.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">O tempo passa</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">A vida acontece.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">A distância separa.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">As crianças crescem.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Os empregos vão e vem.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">O amor fica mais frouxo.</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">O coração se rompe, Os pais morrem, Os colegas esquecem os favores, As carreiras terminam. Mas.... As <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS"</span> estão lá, não importa quanto tempo e quantos quilômetros estão entre vocês. Uma amiga nunca está mais distante do que o alcance de uma necessidade, torcendo por você, intervindo em seu favor, e esperando-a de braços abertos. Quando iniciamos esta aventura chamada condição feminina não sabíamos das incríveis alegrias ou tristezas que estava adiante. Nem saíamos o quanto precisaríamos umas das outras. Obrigada por ser uma de minhas <span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;">"AMIGAS"</span>! E conto com você para o resto da minha vida! </span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">E levo sempre a certeza que....... Nossa amizade é pra sempre, E tenha certeza que.... EU AMO VOCÊS</span></b></div><div style="text-align: left;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Miiiiillll Beiiijoss</span></b></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-27717083106433504312010-09-07T12:00:00.000-07:002011-01-07T15:31:43.706-08:00Não temas-Crê Somente<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;"><b><br />
</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TIaLcpXSrOI/AAAAAAAAABQ/bk_VTeH_pRI/s1600/dada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/TIaLcpXSrOI/AAAAAAAAABQ/bk_VTeH_pRI/s400/dada.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"><br />
</span></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Após um naufrágio, o único sobrevivente agradeceu a Deus por estar vivo e ter conseguido se agarrar a parte dos destroços para poder ficar boiando. Este único sobrevivente foi parar em uma pequena ilha desabitada fora de qualquer rota de navegação.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">E ele agradeceu novamente.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Com muita dificuldade e restos dos destroços, ele conseguiu montar um pequeno abrigo para que pudesse se proteger do sol, da chuva, de animais e, também para guardar seus poucos pertences.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">E como sempre agradeceu.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nos dias seguintes, a cada alimento que conseguia caçar ou colher, ele agradecia.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">No entanto um dia quando voltava da busca por alimentos, ele encontrou o seu abrigo em chamas, envolto em altas nuvens de fumaça. Terrivelmente desesperado ele se revoltou gritava chorando: "O pior aconteceu! Perdi tudo!</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deus, por que fizeste isso comigo?" </span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Chorou tanto, que adormeceu profundamente cansado.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">No dia seguinte bem cedo, foi despertando pelo som de um navio que se aproximava.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">-"Viemos resgatá-lo, disseram.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">-"Como souberam que eu estava aqui" ,</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Perguntou ele.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">- "Nós vimos o seu sinal de fumaça"!</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">E comum </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">sentirmo</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">-nos desencorajados e até mesmo desesperados, quando as coisas vão mal.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mas, Deus age em nosso benefício, mesmo nos momentos de dor e sofrimento.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Lembre-se:</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Se algum dia o seu único abrigo estiver em chamas, esse pode ser o sinal de fumaça que fará chegar até você a Graça Divina.</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #45818e;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">Não temas crê somente. Vinde a mim todos, os que estais cansados e </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">sobrecarregados</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">, e eu vos aliviarei. Mateus 11:28</span></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6682569573001747645.post-83681326534521600582010-08-30T17:20:00.000-07:002011-01-07T15:26:17.623-08:00O folheto<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/THxKGkgkKEI/AAAAAAAAAA4/m2LFcgyYSwA/s1600/imagesCAHX1IIF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/_o8t4hB1Qs10/THxKGkgkKEI/AAAAAAAAAA4/m2LFcgyYSwA/s400/imagesCAHX1IIF.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br />
</b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Todos os domingos à tarde, depois do culto da manhã na igreja, o pastor e seu filho de 11 anos saíram pela cidade e entregavam folhetos evangelísticos. Numa tarde de domingo, quando chegou a hora do pastor e seu filho saírem pelas ruas com os folhetos, fazia muito frio lá fora e também chovia muito. O menino se agasalhou e disse: - Ok, papai, estou pronto. E seu pai perguntou: - Pronto para quê filho? - Pai, está na hora de juntarmos os nossos folhetos e sairmos. Seu pai respondeu: - Filho está muito frio lá fora e também está chovendo muito. O menino olhou para o pai surpreso e perguntou: Mas pai as pessoas não vão para o inferno até mesmo em dias de chuva? Seu pai respondeu: -Filho, eu não vou sair nesse frio. Triste o menino perguntou: - Pai, eu posso ir? Por favor!!! Seu pai hesitou por um momento e depois disse: - Filho, você pode ir. Aqui estão os folhetos. Tome cuidado, filho. - Obrigado, pai!! Então ele saiu no meio daquela chuva. Este menino de onze anos caminhou pelas ruas da cidade de porta em porta entregando folhetos evangelísticos a todos que via. Depois de caminhar por duas horas na chuva, ele estava todo molhado, mas faltava o último folheto. Ele parou na esquina e procurou por alguém para entregar o folheto, mas as ruas estavam totalmente desertas. Então ele se virou em direção à primeira casa que viu e caminhou pela calçada até a porta e tocou a campainha. Ele tocou a campainha, mas ninguém respondeu. Ele tocou de novo, mais uma vez, mas ninguém abriu a porta. Ele esperou, mas não houve resposta. Finalmente, este soldadinho de onze anos se virou para ir embora, mas algo o deteve. Mais uma vez, ele se virou para a porta, tocou a campainha e bateu na porta bem forte. Ele esperou, alguma coisa o fazia ficar ali na varanda. Ele tocou de novo e desta vez a porta se abriu bem devagar. De pé na porta estava uma senhora idosa com um olhar muito triste. Ela perguntou gentilmente: - O que posso fazer por você, meu filho? Com os olhos radiantes e um sorriso que iluminou o mundo dela, este pequeno menino disse: Senhora, me perdoe se eu estou perturbando, mas eu só gostaria de dizer que JESUS A AMA MUITO e eu vim aqui para lhe entregar o meu último folheto que lhe dirá tudo sobre JESUS e seu grande AMOR. Então ele entregou seu último folheto e se virou para ir embora. Ela o chamou e disse: - Obrigada, meu filho!!! E que DEUS te abençoe! Bem, na manhã do seguinte domingo na igreja, o Papai Pastor estava no púlpito. Quando o culto começou ele perguntou: - Alguém tem um testemunho ou algo a dizer? Lentamente, na última fila da igreja, uma senhora idosa se pôs de pé. Conforme ela começou a falar, um olhar glorioso transparecia em seu rosto. Ninguém me conhece nesta igreja. Eu nunca estive aqui. Vocês sabem, antes do domingo passado eu não era cristã. Meu marido faleceu a algum tempo deixando-me totalmente sozinha nesse mundo. No domingo passado, sendo um dia particularmente frio e chuvoso, eu tinha decidido no meu coração que eu chegaria ao fim da linha, eu não tinha mais esperança ou vontade de viver. Então eu peguei uma corda e uma cadeira e subi as escadas para o sótão da minha casa. Eu amarrei a corda numa madeira no telhado, subi na cadeira e coloquei a outra ponta da corda em volta do meu pescoço. De pé naquela cadeira, tão só de coração partido. Eu estava a ponto de saltar, quando, de repente, o toque da campainha me assustou. Eu pensei: Vou esperar um minuto e quem quer que seja irá embora. Eu esperei e esperei, mas a campainha parecia tocar cada vez mais alto e era mais insistente; depois a pessoa que estava tocando também começou a bater bem forte. Eu pensei: Quem neste mundo pode ser? Ninguém toca a campainha da minha casa ou vem me visitar. Eu afrouxei a corda do meu pescoço e segui em direção à porta, enquanto a campainha soava cada vez mais alto. Quando eu abri a porta e vi quem era, eu mal pude acreditar, pois na minha varanda estava o menino mais radiante e angelical que já vi em minha vida. O seu SORRISO, ah, eu nunca poderia descrevê-lo a vocês! As palavras que saíram da sua boca fizeram com que meu coração que estava morto há muito tempo SALTASSE PARA A VIDA quando ele exclamou com voz de querubim: - Senhora, eu só vim aqui para dizer que JESUS A AMA MUITO. Então ele me entregou este folheto que agora tenho em minhas mãos. Conforme aquele anjinho desaparecia no frio e na chuva, fechei a porta e atenciosamente li cada palavra deste folheto. Então eu subi para o sótão para pegar a minha corda e a cadeira. Eu não iria mais precisar mais delas. Vocês vêem-eu agora sou uma FILHA FELIZ do REI !!! Já que o endereço da sua igreja estava no verso deste folheto, eu vim aqui pessoalmente para dizer OBRIGADA ao anjinho de Deus que no momento certo livrou a minha alma de uma eternidade no inferno. Não havia quem não tivesse lágrimas nos olhos na igreja. E quando gritos de louvores honram ao REI encoaram por todo o edifício, o Papai Pastor desceu do púlpito e foi em direção à primeira fila onde o seu anjinho estava sentado. Ele tomou o seu filho nos braços e chorou copiosamente. O universo nunca viu um pai tão transbordante de amor e honra por causa do seu filho. Este pai também permitiu que o Seu Filho viesse a um mundo frio e tenebroso. Ele recebeu Seu Filho de volta com gosoprincipado e potestade e lhe deu um nome que é acima de todo o nome. Bem aventurados são os olhos que vêem esta mensagem. Não deixe que ela se perca, leia-a de novo e passe-a adiante.</b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Lembre-se:</b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>A mensagem de Deus pode fazer a diferença na vida de alguém próximo a você. Não tenha medo ou vergonha de compartilhar esta mensagem maravilhosa.</b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Que Deus te abençoe !!!</b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Você é especial para Deus!!!</b></span></div>Isadorahttp://www.blogger.com/profile/02205180524470822625noreply@blogger.com0